O advokaturi

Advokat (m. Latinski – advocatus, od voco ad, što znači pozivam, u smislu pozivam u pomoć.) je lice koje je se, skladno propisima države u kojoj obavlja delatnost zastupa i savetuje fizička i pravna lica pred državnim organima i različitim institucijama.

Savremena advokatura ustanovljena je u Srbiji Zakonom o javnim pravozastupnicima donetim na predlog Vlade Ilije Garašanina 28. februara 1862. godine za vreme vladavine Kneza Mihaila Obrenovića. Donošenjem tog zakona pravna pomoć je poverena samo školovanim pravnicima, koje u ovo zvanje upiše Ministarstvo pravde.

Svoje prvo Udruženje javni pravozastupnici su osnovali 1886. godine, a savremeni komorski sistem uveden je u Srbiji Zakonom o advokaturi 1929. godine kada je i osnovana Advokatska komora Beograda, kao obavezna asocijacija advokata, koja autonomno odlučuje o upisu novih članova, vodi njihov Imenik, propisuje norme profesionalnog ponašanja i izriče sankcije za njihovo nepoštovanje, kao i da vodi brigu o edukaciji budućih advokata.

Advokatura je u Srbiji predviđena kao Ustavna kategorija i predstavlja nezavisnu i samostalnu službu pružanja pravne pomoći fizičkim i pravnim licima.

Da bi neko postao advokat mora da ispuni sledeće uslove:

• Da stekne diplomu Pravnog fakulteta;
• Da posle završenog pravnog fakulteta steklo radno iskustvo na poslovima pravne struke i to:
  1. dve godine u advokaturi, sudu, javnom tužilaštvu ili javnom pravobranilaštvu;
  2. tri godine u organu za prekršaje, drugom državnom organu, organu teritorijalne autonomije i lokalne samouprave;
  3. četiri godine u preduzeću, ustanovi ili drugoj organizaciji;
• Da položi pravosudni ispit, a potom i advokatski ispit

Lice koje je ispunilo prethodner uslove, obraća se regionalnoj Advokatskoj komori sa molbom za prijem u istu i upis u imenik advokatske komore.

U slučaju pozitivne odluke komore, kandidat dobija Rešenje o upisu u imenik, i nakon svečanog polaganja zakletve, postaje advokat.